Κάθε άτομο και κάθε θεραπεία αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση. Για να καθοριστεί το διάστημα και η συχνότητα των συνεδριών πρέπει να γίνει πρώτα πλήρης διάγνωση ώστε να εκτιμηθεί η κατάσταση και να οριστεί η στρατηγική της θεραπείας. Συνήθως σε οξείες καταστάσεις η συχνότητα είναι 2-3 φορές ανά εβδομάδα, για ταχύτερο και σαφέστερο αποτέλεσμα. Όταν το πρόβλημα είναι χρόνιο τότε συνήθως η συχνότητα είναι 1 φορά ανά εβδομάδα αρχικά, ενώ αραιώνουν οι συνεδρίες όσο επανέρχεται η ισορροπία.

Κάθε θεραπευτική μέθοδος έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, δυνάμεις και αδυναμίες, καθώς και διαφορετική επίδραση ανά άτομο. Μέσα από την διάγνωση και το αίτημα του θεραπευόμενου, γίνεται η επιλογή για την/τις μέθοδο/ους που φαίνονται να είναι η/οι καταλληλότερη/ες. Πολλές φορές γίνεται συνδυασμός μεθόδων επιλεγμένες εξατομικευμένα.

Η θεραπεία είναι μία πορεία, ένας δρόμος από την δυσαρμονία στην αρμονία. Στην διαδρομή αυτήν η απόκριση του θεραπευόμενου είναι διαφορετική από την μία συνεδρία στην άλλη. Μερικές φορές το αποτέλεσμα είναι άμεσο και εμφανές, ενώ άλλες φορές έρχεται όσο προχωράει η θεραπευτική διαδικασία. Σε κάθε περίπτωση υπάρχουν δείγματα που μας δηλώνουν την εξέλιξη.

Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων η ηλικία παίζει ρόλο στην εξέλιξη της θεραπείας. Συνήθως η εξέλιξη είναι πιο αργή όσο μεγαλώνει η ηλικία. Ωστόσο, πολλές φορές έχω συναντήσει το αντίθετο, δηλαδή μικρότερες ηλικίες να ανταποκρίνονται πιο αργά σε θεραπείες και μεγαλύτερες ηλικίες πιο γρήγορα. Αυτό γίνεται διότι πέραν της ηλικίας παρεμβάλλονται και άλλοι παράγοντες που διαφοροποιούν τα αποτελέσματα.

Οι παράγοντες μπορεί να είναι πολλοί και να εξαρτώνται από διάφορες συνθήκες. Ως συνηθέστεροι και σημαντικότεροι είναι:

Η χρονιότητα της κατάστασης

Η σοβαρότητα της κατάστασης

Το πλαίσιο ζωής (καθημερινότητας) του ατόμου

Η επάρκεια ενέργειας (ζωτικότητας) του ατόμου

Η συνεργασία μεταξύ θεραπευτή-θεραπευόμενου

Σαφώς η επάρκεια του θεραπευτή και η θέληση του θεραπευόμενου.