Να συνεχίσουμε ως «Άνθρωποι»,
συμπορευόμενοι των αλλαγών.
Η φύση διέπεται από συνεχείς αλλαγές. Η ζωή εξελίσσεται μέσα από διαρκείς και επάλληλες αλλαγές. Το βασικό χαρακτηριστικό του Κόσμου που ζούμε είναι οι αλλαγές. Αλλιώς θα μπορούσαμε να τις ονομάσουμε «εξέλιξη». Δηλαδή, συνώνυμα του ρήματος «Ζω» μπορούν να είναι τα ρήματα «Εξελίσσομαι» και «Αλλάζω».
Παρατηρώντας την ζωή μας, τις ζωές των άλλων, την ιστορία του ανθρώπου καθώς και των ζώων και των φυτών, είναι αδιαμφισβήτητο το ότι διαρκώς κάτι αλλάζει, είτε με ταχείς είτε με αργούς ρυθμούς. Όσο αλλάζουν οι καταστάσεις γύρω μας, τόσο μας προκαλούν-προσκαλούν να αλλάξουμε κάτι από εμάς. Αντίστροφα, όσο αλλάζουμε εμείς, ο καθένας χωριστά αλλά και ομαδικά, προκαλούμε αλλαγές στο περιβάλλον μας, δηλαδή σε άλλους ανθρώπους, σε ζώα και φυτά, στον χώρο που ζούμε.
Κάθε αλλαγή φέρνει ή προκαλεί άλλη αλλαγή.. και η επόμενή της μία άλλη και ούτω καθεξής. Μπορούμε να μείνουμε αμετάβλητοι στον χρόνο; Η απάντηση είναι σαφής: ΟΧΙ. Διότι αφού είμαστε ένα μικρό μέρος του ίδιου συστήματος, του ίδιου σύμπαντος, κάθε μεταβολή , δική μας ή του συστήματος, θα διαδοθεί με αργό ή γρήγορο ρυθμό και στα υπόλοιπα μέρη του συστήματος. Είναι σαν το νερό μιας λίμνης. Οπουδήποτε και αν ταράξουμε το νερό της, τότε το κύμα θα διαδοθεί σε όλη την λίμνη, και αντίστροφα οπουδήποτε βρισκόμαστε μέσα στην λίμνη, οι αλλαγές πχ στην θερμοκρασία και την κινητικότητα του νερού θα μας επηρεάσει , αφού θα γίνει αναπόφευκτα αισθητή σε εμάς.
Πώς είναι δυνατόν να πιστεύουμε ή να νομίζουμε ότι μπορούμε να φτάσουμε σε μια κατάσταση στην ζωή μας την οποία θα κρατήσουμε σταθερή και αναλλοίωτη επ’ άπειρον; Πώς είναι δυνατόν να πιστεύουμε ή να νομίζουμε πως ό,τι φτιάχνουμε – δημιουργούμε θα μείνει έτσι για πάντα; Πώς είναι δυνατόν να ζούμε με την πεποίθηση πως ό,τι κάνουμε στην ζωή μας είναι δεδομένο και αναλλοίωτο, ότι κάτι μας ανήκει για πάντα, ότι μπορούμε μόνο να «χτίζουμε» χωρίς τίποτε να «γκρεμίζεται»;
Όλη η Ζωή είναι κύκλοι σε σπειροειδή κίνηση. Ο ένας κύκλος κλείνει, ενώ ένας άλλος ανοίγει σε άλλο επίπεδο, ως φυσική συνέχεια του προηγούμενου, μέχρι να έρθει η σειρά του να κλείσει και αυτός ώστε να ανοίξει ένας νέος. Αυτό ακριβώς περιγράφει σε όλο του το μεγαλείο ο «Κύκλος των 5 Φάσεων» (αλλιώς: 5 Στοιχεία) της Κινέζικης κοσμολογίας και θεραπευτικής, όπως και άλλες παρόμοιες αρχαίες περιγραφές του κόσμου.
Όσο και αν αυτές οι διαδοχές κύκλων μας είναι ευχάριστες ή δυσάρεστες, όσο και αν φαίνεται ότι μας ωφελούν ή μας βλάπτουν, είναι η πραγματικότητα … η Ζωή εν δράση… στην οποία καλούμαστε να πάρουμε νέα θέση, περισσότερο ή λιγότερο κοντά στην θέση που βρισκόμασταν πριν την αλλαγή. Όσο συν-εργαζόμαστε με τις μεταβολές που διέπουν την ζωή μας , τόσο λιγότερες «ζημιές» έχουμε, αν και με αναπόφευκτες απώλειες, μικρές ή μεγάλες. Όσο αντιστεκόμαστε και προσπαθούμε να «κρατήσουμε» την θέση μας, τα κεκτημένα μας, τόσο περισσότερες μάχες δίνουμε , τόσο περισσότερες συγκρούσεις βιώνουμε, τόσο μεγαλύτερες απώλειες προκαλούμε, σε εμάς τους ίδιους, ίσως και σε άλλους, άθελά μας.
Μα – θα πει κάποιος – να δεχόμαστε τις όποιες αλλαγές στην Ζωή μας παθητικά; Δηλαδή – θα έλεγε κάποια άλλη φωνή – να συμβιβαστούμε με ό,τι μας έρχεται; Μα, πρέπει να παλέψουμε.. να αγωνιστούμε…. Να δώσουμε μάχες…
Το ζητούμενο δεν είναι ούτε να παλέψουμε, εάν δεν χρειάζεται πραγματικά, ούτε να μείνουμε παθητικοί. Μεταξύ των δύο άκρων υπάρχει η «κατάλληλη δράση» έτσι όπως ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία και στον χαρακτήρα κάθε μοναδικού ανθρώπου. Η δράση που περιέχει τις λιγότερες συγκρούσεις και την μεγαλύτερη ευελιξία ως προς τις νέες καταστάσεις. Αντί του «συμβιβαζόμαστε» να είναι «συμπορευόμαστε» με τις αλλαγές μαθαίνοντας από τις νέες εμπειρίες και παραμένοντας παρατηρητικοί και ευέλικτοι να επιλέγουμε κάθε φορά την ανάλογη δράση και ούτω καθεξής.
Στο διαρκές «ζύμωμα» με τις καταστάσεις, το έπαθλο είναι η ίδια η Ζωή αυτούσια και πλήρης , έτσι όπως μας δίνεται πλούσια από την πρώτη μέρα της γέννησής μας.
Ως Άνθρωποι είμαστε φτιαγμένοι με ευφυΐα, εφευρετικότητα, άρα με πολλές δυνατότητες μετουσίωσης. Είμαστε φτιαγμένοι από νερό, ως εκ τούτου μπορούμε να πάρουμε κάθε μορφή – προσαρμοστικότητα. Όσες μορφές κι αν αλλάζει το νερό, η ουσία του παραμένει ίδια: Νερό. Όμοια, όσες μορφές και αν αλλάζουμε, η ουσία μας παραμένει ίδια : Ανθρώπινη!
Ως Άνθρωποι είμαστε συνυφασμένοι με την Ζωή, όχι ξέχωροι ή παράταιροι. Ως εκ τούτου μπορούμε να ακολουθούμε τις αλλαγές της, παραμένοντας Άνθρωποι.
Ας συνεχίσουμε λοιπόν να είμαστε «Άνθρωποι συμπορευόμενοι των αλλαγών της Ζωής» αλλά όχι αντι-μαχόμενοι με ανθρώπους και περιβάλλον. Στην πράξη, ο μόνος αντίπαλος είναι οι περιορισμοί που έχουμε βάλει οι ίδιοι ή έχουμε επιτρέψει να μπουν στην Ανθρώπινη φύση μας.
Εν τέλει, να αναρωτηθούμε:
Ποια είναι η αληθινή, αυθόρμητη, ιερή Ανθρώπινη φύση;
Πώς θέλουμε να είναι οι Ανθρώπινες σχέσεις;
Πώς θέλουμε να σχετιζόμαστε ως Άνθρωποι με το περιβάλλον – φυσικό και κοινωνικό – με το οποίο θέλοντας και μη, είμαστε σε αλληλεπίδραση;
……η απάντηση είναι αληθινή μόνο εάν έρχεται από την Καρδιά…. αυτήν που μας «σφραγίζει» Ανθρώπους.
